Για τις ρυθμίσεις των «κόκκινων» δανείων
Το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» που ήταν ένα ακόμα δημαγωγικό σύνθημα του κ. Τσίπρα, για την δικής μας Παράταξη, ήταν πράξη. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θωράκισε νομοθετικά το 2010 την πρώτη κατοικία με τρόπο που άντεξε μέχρι σήμερα. Η κυβέρνηση Τσίπρα μετά από 3.5 χρόνια πλήρους αδράνειας και αμηχανίας διόγκωσε το πρόβλημα και τρέχουν τώρα να βρουν άρον – άρον μία ρύθμιση. Προφανώς δεν μπορεί να τοποθετηθεί κανείς τελεσίδικα και σοβαρά σε μία πρόταση που επιμέρους στοιχεία της μόνο ως πληροφορίες έχουν διαρρεύσει.
Για άνοιγμα Τσίπρα στην Κεντροαριστερά ενόψει και ανασχηματισμού
Το ταμείο που έχει κάνει ο κ. Τσίπρας απ’ όλη αυτή την προσπάθεια και απ’ όλο αυτό το νταλαβέρι είναι πενιχρό. Δεν ξέρω, αν θα βρει κι άλλους πρόθυμους για να τους χρησιμοποιήσει για λίγους μήνες να κάνουν τα αντίβαρα στα ακροδεξιά βαρίδια με τα οποία εξακολουθεί να κυβερνά. Αυτό, όμως, δεν έχει να κάνει με την ουσία της πολιτικής και δεν διαφοροποιεί το ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο που έχουν οι πολιτικές δυνάμεις και τα πολιτικά κόμματα.
Στο μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπήρξε πράγματι συμμετοχή πρώην στελεχών και από το ΠΑΣΟΚ, όπως και από άλλες πολιτικές δυνάμεις. Υπάρχει, όμως, μία διαφορά. Είναι φανερό, ότι όσα πρώην στελέχη μας πήγανε, «δεν τους έκλεισε κανείς το μάτι» από το ΠΑΣΟΚ. Εν αντιθέσει με τα δεξιάς προέλευσης στελέχη που κατά διαβολική σύμπτωση ήταν σχεδόν όλα θαμώνες του Μπαϊρακτάρη. Επομένως, έχει άλλη πολιτική διάσταση η προσωπική στάση πολλών στελεχών με την μια οργανωμένη δεξιά συνιστώσα, ενός ιδιότυπου κρυφού εταίρου της Κυβέρνησης που εκφράζεται σε θεσμικό, πολιτικό, κυβερνητικό επίπεδο. Συνιστώσα που εξακολουθεί να είναι ενεργή και αποτελεί το στήριγμα της Κυβέρνησης ως το «μακρύ χέρι» στον παρακρατικό μηχανισμό που στήνει το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ-ΤΣΙΠΡΑ.
Για το πρόσωπο του επόμενου Προέδρου Δημοκρατίας
Είναι προφανές ότι η συζήτηση αυτή είναι άκαιρη και υπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες από την πλευρά του Πρωθυπουργού. Όμως, ήταν μία ακόμα ευκαιρία να καταδειχθεί η κοινή κατεύθυνση των δύο δυνάμεων της συντήρησης στη χώρα, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι από τις σχετικές τοποθετήσεις και των δύο πλευρών της συντήρησης, προκύπτει ότι μαζί θα αναζητήσουν ένα πρόσωπο που θα συμβολίζει αυτή την επιμονή τους στην συντηρητική κατεύθυνση της χώρας. Και αν δεν τα βρουν στον κ. Παυλόπουλο, θα τα βρουν στην κα Παπακώστα, στον κ. Αντώναρο, σε κάποιον εν πάση περιπτώσει τελικά θα συμφωνήσουν.
