Σε Άρθρα – Απόψεις

Άρθρο του Παναγιώτη Βλάχου, Γραμματέα Επικοινωνίας Κινήματος Αλλαγής, στο ένθετο αφιέρωμα της Εφημερίδας των Συντακτών για την εκπαίδευση:

Δύσκολα το πάθημα γίνεται μάθημα σε μια Κυβέρνηση που κυβερνά περισσότερο με εντυπώσεις παρά με την ουσία. Ήταν άλλωστε ένα αποκαλυπτικό καλοκαίρι για τις δυνατότητες της πολυδιαφημισμένης “επιτελικότητας” και των δυνατοτήτων αυτής της Κυβέρνησης. Μεγαλόστομες διακηρύξεις προθέσεων, αναχρονισμοί και αντιφάσεις περιμένουν και φέτος μαθητές και φοιτητές. Μόνο που μετά από ενάμιση χρόνο περιορισμών, οι αντοχές και η ανοχή έχουν εξαντληθεί.

Το ρυθμό και τρόπο λειτουργίας της εκπαίδευσης δίνει η διαχείριση της πανδημίας. Ήταν λοιπόν, άλλο ένα καλοκαίρι που το υπουργείο Παιδείας πήγε σχεδόν διακοπές. Για  να βρει τον Σεπτέμβρη και με το άνοιγμα των σχολείων την επιστημονική κοινότητα να προειδοποιεί για την εξάπλωση της μετάλλαξης Δέλτα. Ειδικοί αναφέρουν ότι ήδη νοσούν ένας στους τρεις μαθητές και ότι θα νοσηλευθούν αρκετοί από αυτούς. Περίπου 4 στους 10 πολίτες παραμένουν ανεμβολίαστοι. Και είμαστε δεύτερη σε θανάτους μετά τη Βουλγαρία. Όπως έχει γραφτεί με μακάβριο, αλλά εύστοχο τρόπο, καθημερινά αποχαιρετάμε ένα “λεωφορείο” με συνανθρώπους μας.

Τι προτείνει το υπουργείο; Τα τμήματα θα κλείνουν με 50% +1 κρούσματα, μέτρο εκτός λογικής, αφού το τμήμα θα έχει ήδη αδειάσει από τον φόβο των γονιών στα πρώτα κρούσματα. Παρέχει περισσότερα αυτοδιαγνωστικά τεστ, που συμπληρώνουν οι γονείς. Ανάμεσα σε αυτούς θα είναι και αρκετοί αντιεμβολιαστές, με ο,τι αυτό συνεπάγεται για την εγκυρότητα της δήλωσης. Η καμπάνια εμβολιασμού ξεκίνησε μια βδομάδα πριν τον αγιασμό. Και – για την ώρα – θεωρείται ότι η πρώτη δόση παρέχει ασφάλεια, ενώ οι ειδικοί δεν συμφωνούν.

Μέσα στον ενάμιση αυτόν χρόνο τα μαθησιακά κενά μεγάλωσαν παράλληλα με τα προβλήματα στον ευάλωτο παιδικό ψυχισμό. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση – για όσους είχαν την τεχνολογική και οικονομική δυνατότητα – δεν μπορεί να υποκαταστήσει την δια ζώσης διδασκαλία.

Το δόγμα “νόμος και τάξη” προσπάθησε να βρει πεδίο εφαρμογής στα πανεπιστήμια, με την εγκατάσταση αστυνομικών τμημάτων σε πέντε σχολές, πατέντα που θα τη ζήλευαν ολοκληρωτικά καθεστώτα. Όλοι θυμόμαστε τη σφοδρή αντεπίθεση της κυβέρνησης μαζί με τη στρατιά “κεντρώων” δημοσιολογούντων που δεν ήθελαν να ακούσουν για ενδιάμεσες λύσεις που πρότειναν ακαδημαϊκοί, για την ανάφλεξη εντάσεων μέσα στα campus ή για πελατειακές προσλήψεις 1000 και πλέον ενστόλων. Τελικά προσλήφθηκαν 400, αλλά μάλλον θα περιμένουν, καθώς η υπόλοιπη υποδομή απουσιάζει, ενώ η βούληση εφαρμογής του μέτρου θα φθίνει όσο πλησιάζει ο εκλογικός χρόνος.

Φέτος επίσης βρήκε εφαρμογή ο περίφημος “αλγόριθμος” της υπουργού Παιδείας. Κι αν για όσους έγραψαν “ασσό-δυο” ο αποκλεισμός από σχολές είναι δικαιολογημένος, τι γίνεται με τις 20.000 περίπου που στέλνονται στην αγκαλία ιδιωτικών ΙΕΚ και κολλεγίων; Έγινε αξιολόγηση των σχολών; Ή μήπως μετά την ανακοίνωση των βάσεων κάποιες έπεσαν αυτόματα στη β’ κατηγορία; Είναι ή δεν είναι θλιβερή πρωτοτυπία η ελάχιστη βάση εισαγωγής να αποτελεί πολιτική που αξιολογεί έμμεσα την ποιότητα των σχολών, χωρίς να υπάρχει εθνικό απολυτήριο, με το ολοήμερο να εγκαταλείπεται, χωρίς να καθοδηγούνται οι μαθητές του Λυκείου για το φοιτητικό και επαγγελματικό τους μέλλον.

Άρα, το έδαφος που προετοίμασε το ΠΑΣΟΚ με τόσο κόπο στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας ώστε να βρεθεί μια συναινετική πλατφόρμα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και να μπολιαστεί η ελληνική πολιτική ζωή με τη διαδικασία εθνικής στρατηγικής, έχει προ πολλού οργωθεί από τους πειραματισμούς Γαβρόγλου και Κεραμέως. Δυστυχώς, όσο η ουσιαστική μεταρρύθμιση του δημόσιου σχολείου και του πανεπιστημίου εξαντλείται σε προσλήψεις χωρίς τα εχέγγυα του ΑΣΕΠ, πανεπιστημιακή αστυνομία, απουσία αξιολόγησης, ημίμετρα για την πανδημία, την κάλυψη των μαθησιακών κενών και σπερματικές “καινοτομίες” για δεξιότητες που απαιτούν όμως ανοιχτά σχολεία, τόσο περισσότερο αυτό θα εγκαταλείπεται και θα αναγνωρίζονται επαγγελματικά δικαιώματα σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Η γαλάζια “κανονικότητα” στρώνει το δρόμο σε μεγαλύτερη ανισότητα.

Πληκτρολογήστε και πατήστε το enter.

Μανώλης Χριστοδουλάκης: «Η δική μας προοδευτική ταυτότητα»Παναγιώτης Βλάχος: «Η κουλτούρα της Ακροδεξιάς κυκλοφορεί ελεύθερα»