Ομιλία του Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Κινήματος Αλλαγής, Κώστα Σκανδαλίδη, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση της από 28.1.2022 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου “Επείγουσες φορολογικές, τελωνειακές και συναφείς ρυθμίσεις, επείγουσες διατάξεις για τη διασφάλιση του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας” (Α΄14)».
Παίρνω τον λόγο για ελάχιστο χρόνο, για να επαναφέρω για πολλοστή φορά τον τρόπο και την αντικοινοβουλευτική διαδικασία με την οποία νομοθετεί η Κυβέρνηση. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μας οι διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού και προεκλογικά και αμέσως μετά τις εκλογές -ήταν μάλιστα βασικό στοιχείο στις προγραμματικές του δηλώσεις- ότι μόνο σε εξαιρετικά έκτακτες περιπτώσεις η Βουλή θα νομοθετεί μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, σε κάθε περίπτωση όμως σπάνια και ελάχιστα.
Ήδη με συχνότητα που δεν έχει κανένα προηγούμενο σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, η Βουλή στο όνομα των διαρκώς διευρυνόμενων και επαναλαμβανόμενων κρίσεων βρίσκεται να συζητά εκ των υστέρων και αναγκάζεται να ψηφίζει με ένα «ΝΑΙ» ή με ένα «ΟΧΙ» σε πολιτικές που ήδη εφαρμόζονται και που έχουν τα αποτελέσματα τους, θετικά ή αρνητικά, ανάλογα όπως το κρίνει κάθε παράταξη.
Σαν να μην έφτανε αυτό, τσουβαλιάζετε και επιπλέον την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με σωρεία τροπολογιών, πρακτική που ουσιαστικά κινείται στο πνεύμα κατάργησης των συνταγματικών και κοινοβουλευτικών θεσμών. Αυτή η παραβίαση των κοινοβουλευτικών κανόνων βρίσκει σκαιά εφαρμογή στη συγκεκριμένη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που σήμερα συζητάμε και είναι εντελώς έξω από τη φύση του Κανονισμού της Βουλής αυτή η διαδικασία.
Θέλω να συνδέσω αυτήν την απαράδεκτη πρακτική με τη συζήτηση της μόδας την οποία παρακολουθούμε όλο αυτόν τον καιρό, στην οποία έρχεστε και επανέρχεστε και την οποία φιλικοί στην Κυβέρνηση αναλυτές συνεχίζουν να προβάλλουν. Πρόκειται βέβαια για την περιβόητη κατηγορία ότι εμείς ακολουθούμε πολιτική ίσων αποστάσεων, οι περιβόητοι ισαποστακιστές. Ας πάρουμε λοιπόν το σημερινό νομοσχέδιο και όχι μόνο για τη σωρεία των τροπολογιών, αλλά και για το κυρίως θέμα της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου.
Εγώ προσωπικά, θεωρώ ότι το «ΠΑΡΩΝ» σε ένα σχέδιο νόμου είναι ανάγκη να το υιοθετεί μια παράταξη σπανίως, γιατί το πιο σωστό θα ήταν, μετρώντας τα θετικά και τα αρνητικά, να ψηφίζει επί της αρχής ή να μην ψηφίζει. Βέβαια, αυτό αφορά τα σχέδια νόμου και όχι τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που το «ΝΑΙ» ή το «ΟΧΙ» συμπεριλαμβάνει -επί δικαίων και αδίκων- όλα τα άρθρα και τις τροπολογίες ταυτόχρονα της συγκεκριμένης νομοθετικής πράξης, η οποία παραβιάζει τους κανόνες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Θα θέλαμε λοιπόν να ψηφίσουμε «ΝΑΙ» σε διατάξεις που, όπως λέει ο Υπουργός, αφορούν προθεσμίες, αφορούν παρατάσεις. Παρεισφρέουν όμως οι τροπολογίες, αλλά και στο Σώμα της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, η ΛΑΡΚΟ -ας πούμε- και οι συνταξιούχοι, που τα έχουν αναλύσει οι συνάδελφοί μου, όπου η αντίθεση στην πολιτική μας είναι απόλυτη και μας αναγκάζει να ακολουθούμε αυτήν την πολιτική, δηλαδή την πολιτική του «ΠΑΡΩΝ», γιατί δεν μπορούμε να μετρήσουμε, να βάλουμε σε μια ζυγαριά από τη μια τα θετικά και από την άλλη τα αρνητικά. Εμείς, λοιπόν, ακολουθούμε ίσες αποστάσεις ή η Κυβέρνηση σε κάθε σχέδιο νόμου, ακόμα και σε αυτά που εσείς θεωρείτε μεταρρυθμιστικά, νομοθετείτε με τρόπο που αποκλείεται οποιαδήποτε συναίνεση επί της ουσίας;
Για να κλείσω, έχουμε κουραστεί να ακούμε συνεχώς για τον μεταρρυθμιστικό οίστρο της Κυβέρνησης, ότι όλα τα νομοσχέδια που φέρνετε έχουν μια μεγάλη μεταρρύθμιση και κάνουν μια μεγάλη αλλαγή. Και θέλω να πω σ’ αυτό το πράγμα, σ’ αυτήν την πρακτική ότι προσπαθώ να βρω ποιο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης έχει αφήσει αποτύπωμα από τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά, αυτά που αλλάζουν μετά από λίγο καιρό. Γιατί πολλά από τα «μεταρρυθμιστικά» δήθεν νομοσχέδια σας έρχονται να αλλάξουν μετά από λίγο καιρό.
Και εμένα δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που ακόμα και τον εκλογικό νόμο κάποιοι μέσα στο κόμμα σας συζητούν, κύριε Υπουργέ, να τον αλλάξουν όταν μόλις πριν λίγο καιρό τον ψηφίσατε. Τόση είναι η προσήλωση απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς! Και κάποιοι όψιμοι υποστηρικτές της Κυβέρνησης ανακαλύπτουν τώρα τελευταία ότι υπάρχει μια μεταρρυθμιστική κόπωση. Αυτή είναι ωραία έκφραση! Και καλούν τον Πρωθυπουργό να πάρει μέτρα για να ξαναρχίσει το μεταρρυθμιστικό της έργο η Κυβέρνηση.
Και έρχεται κεραυνός εν αιθρία –και κλείνω- η υπόθεση του Δημάρχου της Σπάρτης και του κυρίου πρώην Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης για να πέσει το παραβάν που κρύβει, όχι μόνο τον συντηρητικό και πελατειακό χαρακτήρα της Κυβέρνησης, αλλά τον βαθιά ρουσφετολογικό και απαράδεκτο από κάθε τρόπο χειρισμό σε κρίσιμες περιόδους όπως εκείνη η διαδικασία με τις φωτιές και τα θύματα.
Και πάλι διαβάζουμε στους «σοβαρούς» αναλυτές ότι και οι άλλες κυβερνήσεις έκαναν προεκλογικά. Και βεβαίως έκαναν. Πολλοί ασχολήθηκαν και έκαναν και προεκλογικές παροχές. Δεν είμαι αυτός που θα αρνηθώ ότι και η δική μου παράταξη έκανε. Αλλά να μην βάζουμε σε μια ζυγαριά αυτήν την άθλια συναλλαγή με χρήματα που έρχονται σε τσάντες πριν από την παραμονή των εκλογών και βγαίνουν από τις τσάντες και πάνε κατευθείαν στα χέρια με οποιαδήποτε άλλη πολιτική προσπαθεί κάθε κυβέρνηση να δικαιολογήσει, ανεξάρτητα αν έχει και προεκλογικό χαρακτήρα. Δεν είναι σωστό για τη λειτουργία της δημοκρατίας να μπαίνουν όλα σε μια αχλή, σε μία θολούρα όπου όλοι είναι υπόλογοι για όλα και κάποιοι που κάνουν εγκλήματα είναι κάπως περισσότερο υπόλογοι. Είναι υπόλογοι για το πώς λειτουργεί σήμερα η δημοκρατία μας.
