Άρθρο Γιώργου Αρβανιτίδη, Βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης, Αν. Γραμματέα Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Υπεύθυνου Ενέργειας και Περιβάλλοντος ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, στο «One Voice»
Με την ακρίβεια και ειδικά τις υψηλές τιμές στην ενέργεια να παγιώνονται στην Ελλάδα και τον εναρμονισμένο δείκτη τιμών καταναλωτή για τον μήνα Αύγουστο, όπως τον ανακοίνωσε η Eurostat, να σκαρφαλώνει στο 11,1% έναντι 9,1% του μέσου όρου της Ευρωζώνης, σταθερά από τους υψηλότερους ανάμεσα στα κράτη μέλη της, οι πολίτες νιώθουν ολοένα και μεγαλύτερη ανασφάλεια για τον προσεχή χειμώνα. Ο πληθωρισμός αυτός, όπως έδειξαν τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, μεταφράζεται σε αυξήσεις τιμών άνω του 25% για τα αγαθά και τις υπηρεσίες που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της καταναλωτικής δαπάνης των μικρομεσαίων και των ευάλωτων νοικοκυριών, αυξάνοντας περαιτέρω την κοινωνική αδικία που προωθούν επί τρία χρόνια οι βαθιά συντηρητικές επιλογές της Νέας Δημοκρατίας υπέρ των λίγων και ισχυρών. Ο υψηλός πληθωρισμός μάλιστα ροκανίζει πρωτίστως τα χαμηλά εισοδήματα ενώ η παρατεταμένη αβεβαιότητα στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία πυκνώνει τα σύννεφα της διεθνούς γεωπολιτικής και ενεργειακής κρίσης και αστάθειας. Με δυο λόγια, το καλάθι της νοικοκυράς δεν γεμίζει και οι κάθε είδους ανισότητες διευρύνονται.
Μέσα σε αυτό το δύσκολο σκηνικό, η Κυβέρνηση εμμένει σε αποσπασματικά και ανεπαρκή μέτρα που θα εξαγγείλει ενόψει της ΔΕΘ ο Πρωθυπουργός. Αποσπασματικά και ανεπαρκή γιατί επιδοτούν την αχαλίνωτη κερδοσκοπία των επιχειρήσεων ενέργειας και χρηματοδοτούνται από την άδικη υπερφορολόγηση των μικρομεσαίων και ευάλωτων νοικοκυριών μέσα από τους υψηλούς φόρους κατανάλωσης. Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα έπρεπε να αφουγκράζεται με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση την έντονη ανησυχία των πολιτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για το μέλλον, τη στιγμή που όπως κυνικά παραδέχθηκε ο Υπουργός Ανάπτυξης κάποιοι συμπολίτες μας δεν θα έχουν να φάνε το χειμώνα. Και εκεί που έλεγε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για στήριξη, ξαφνικά ανακαλύπτει δημοσιονομικό χώρο. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα πληρώνουμε τις συνέπειες της ενεργειακής κρίσης πολύ πιο ακριβά, σε σχέση με άλλες χώρες, εξαιτίας των λανθασμένων ενεργειακών επιλογών της Κυβέρνησης.
Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) πάντα ήταν ένα βήμα κατάθεσης οραματικών προτάσεων για την Θεσσαλονίκη αλλά και παρουσίασης της οικονομικής προοπτικής της χώρας. Δυστυχώς όμως φέτος δεν υπάρχει τίποτα το οραματικό που μπορεί να συγκινήσει. Η 86η ΔΕΘ που διεξάγεται στην σκιά μιας πρωτοφανούς ενεργειακής κρίσης δείχνει να βαδίζει στο άγνωστο χωρίς πυξίδα. Τα σχέδια της Κυβέρνησης δείχνουν ότι αντιμετωπίζει τον θεσμό της ΔΕΘ και τις δυνατότητες αξιοποίησης των χώρων και της δυναμικής του με ξεπερασμένες θεωρίες ανάπτυξης. Οι επιλογές της οδηγούν σε χάσμα ανάπτυξης ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια, χωρίς την ισόρροπη κατανομή πόρων και κονδυλίων με γεωγραφική και κοινωνική δικαιοσύνη. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται ένα «αναπτυξιακό άλμα» και μια διπλή «πράσινη ανάπλαση» τόσο στο επιβαρυμένο κέντρο της πόλης, όσο και στην υποβαθμισμένη δυτική πλευρά της. Χρειάζεται μια …ολιστική προσέγγιση και όχι αποσπασματικά μέτρα και έργα ΣΔΙΤ. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για άλλες χαμένες ευκαιρίες. Το στοίχημα της βιώσιμης ανάπτυξης δεν θα κερδηθεί διοχετεύοντας σε 4-5 ομίλους την μερίδα του λέοντος των χρηματοδοτήσεων από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, στο οποίο βέβαια η Θεσσαλονίκη παραμένει ο «φτωχός συγγενής».
Η πανδημία του COVID-19 που λειτούργησε ως επιταχυντής της ψηφιοποίησης αποκάλυψε τα όρια και τις αντοχές των υποδομών τόσο της χώρας, όσο και της πόλης της Θεσσαλονίκης. Αυτό φαίνεται όμως να μην απασχολεί πλέον την Κυβέρνηση και να προσπαθεί να κινηθεί με την πεπατημένη. Business as usual. Πόσο έτοιμοι είμαστε και τι προετοιμασίες γίνονται για να αξιοποιήσουμε επιτέλους τα πλεονεκτήματα της περιοχής μας ; Πώς θα μετασχηματισθεί η ΔΕΘ, μετασχηματίζοντας ταυτόχρονα και την πόλη της Θεσσαλονίκης ; Θα γίνει η ΔΕΘ η πρώτη «πράσινη» κλιματικά ουδέτερη έκθεση στη χώρα, όπως έχουμε προτείνει στο ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής εδώ και 3 χρόνια ή θα παραμένει απλά μια εμπορική έκθεση μιας εβδομάδας, με την Αθήνα να έχει ήδη πάρει τα ηνία σε πολλές κλαδικές εκθέσεις ; Θα συζητήσουμε για την Κλιματική Ανθεκτικότητα των υποδομών της πόλης και της έκθεσης ή θα αρκεστούμε σε τυπικές περιβαλλοντικές μελέτες γιγαντιαίων project real estate ; Θα συγκρατηθεί στην πόλη το επιστημονικό δυναμικό ή θα φύγει για το εξωτερικό ; Αν σε όλα αυτά τα ζητήματα δεν απαντήσουμε ξεκάθαρα για το τι ΔΕΘ θέλουμε και πως θα πετύχουμε αυτό που θέλουμε, τότε είναι βέβαιο ότι η ΔΕΘ θα «βολοδέρνει» χωρίς όραμα και πυξίδα.
