Τοποθέτηση Δημήτρη Κωνσταντόπουλου στην Επιτροπή Υδατικών Πόρων για την ανάγκη να δοθούν αντισταθμιστικά ωφελήματα στις τοπικές κοινωνίες γύρω από τη Λίμνη του Μόρνου που δίνουν ένα πολύτιμο αγαθό για να υδροδοτηθεί η πρωτεύουσα:
Κυρία Πρόεδρε,Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Να καλωσορίσω τους καλεσμένους στην επιτροπή μας και να τους ευχαριστήσω για τις τοποθετήσεις τους.
Θα σταθώ στο θέμα της Λίμνης Μόρνου, ένα θέμα το οποίο έχω θέσει πολλές φορές τόσο στην επιτροπή μας όσο και μέσα από ερωτήσεις και επίκαιρες ερωτήσεις που έχω καταθέσει προς τους αρμόδιους Υπουργούς.
Η Λίμνη Μόρνου αγαπητοί συνάδελφοι, δημιουργήθηκε το 1979 με τις τότε προδιαγραφές.
Δεν αμφισβητείται η αναγκαιότητα του έργου και η κρισιμότητά του για την υδροδότηση της Αττικής.
Ωστόσο, πρόκειται για ένα έργο που είχε, έχει και θα έχει στο διηνεκές σημαντικές επιπτώσεις για την περιοχή της Δωρίδας και της Ναυπακτίας.
Να ξεκινήσω με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις:
Το έργο αυτό, δεν έχει λάβει περιβαλλοντική αδειοδότηση και δεν έχει εναρμονιστεί με τις Εθνικές και Ευρωπαϊκές περιβαλλοντικές επιταγές.
Δεν υπάρχει οικολογική παροχή, με αποτέλεσμα την αλλοίωση του οικοσυστήματος της περιοχής.
Τα υδατικά αποθέματα του υδροφόρου ορίζοντα στην πεδιάδα του Μόρνου μειώθηκαν εξαιτίας της Λίμνης, με άμεσες επιπτώσεις στη χλωρίδα, την πανίδα αλλά και την τοπική οικονομία.
Οι ακτές διαβρώθηκαν και συνεχίζουν να διαβρώνονται.
Χρόνο με το χρόνο υποχωρούν έναντι της θάλασσας λόγω της έλλειψης φερτών υλών από τον ποταμό, καθώς άλλαξε η ισορροπία που υπήρχε στο οικοσύστημα.
Να συνεχίσω με το πρόβλημα των λυμάτων:
Γύρω από τη Λίμνη, υφίστανται οικισμοί που δεν έχουν δίκτυο αποχέτευσης.
Τα λύματά τους καταλήγουν μέσω του υδροφόρου ορίζοντα στη Λίμνη του Μόρνου και από εκεί στην Αττική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Λόγω δε της απαγόρευσης κάθε δραστηριότητας σε ακτίνα 1,5 χλμ γύρωθεν της Λίμνης με βάση την Α5 υγειονομική διάταξη, δεν μπορεί να δημιουργηθεί βιολογικός καθαρισμός σε αυτή την περιοχή.
Να θυμίσω, ότι παλιότερα είχε γίνει μια προσπάθεια από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και κατασκευάστηκε βιολογικός καθαρισμός για το Λιδωρίκι ο οποίος όμως δεν αδειοδοτήθηκε ποτέ.
Άρα, μοναδική λύση για τη διαχείριση αυτών των λυμάτων είναι να δημιουργηθεί αγωγός για τα λύματα πέριξ της Λίμνης και αυτός μάλιστα έπρεπε να έχει δημιουργηθεί χθες!
Αυτό όμως σημαίνει, ότι απαιτείται και αντίστοιχη δαπάνη που ο Δήμος Δωρίδας, δεν μπορεί να σηκώσει μόνος του.
Σήμερα υπάρχει έτοιμο έργο, αδειοδοτημένο, εγκεκριμένο, μελετημένο με όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές που μπορεί να δώσει λύση.
Αρκεί να υπάρξει απόφαση των εμπλεκόμενων Υπουργείων για χρηματοδότηση και υλοποίησή του!
Να θυμίσω εδώ, ότι το Δημόσιο δίνει 1 εκατ. ευρώ ετησίως για να μεταφέρει τα λύματα των φυλακών του Μαλανδρίνου στην Άμφισσα.
Οι φυλακές λειτουργούν περίπου 25 χρόνια, έχουν δαπανηθεί 25 εκατ. ευρώ!
Κι όλα αυτά γιατί δεν υπάρχει βιολογικός καθαρισμός!
Και θα συνεχίσουν να δίνονται τα χρήματα αυτά, όσο δεν υπάρχει λύση για τα λύματα.
Και έρχομαι αγαπητοί συνάδελφοι, στις οικονομικές επιπτώσεις του έργου:
Όπως προανέφερα, βάσει της Α5 υγειονομικής διάταξης, έχει τεθεί ασφυκτικό πλαίσιο περιοριστικών όρων στην τοπική οικονομία.
Η απαγόρευση κάθε δραστηριότητας σε ακτίνα 1,5 χλμ περιμετρικά της λίμνης δεν επιτρέπει την αξιοποίηση των ιδιοκτησιών και την υλοποίηση επενδύσεων.
Και τούτο μάλιστα, χωρίς να δίνεται καμία αποζημίωση στους ιδιοκτήτες.
Επίσης, το κόστος διαβίωσης για τους κατοίκους της περιοχής, είναι κατά πολύ υψηλότερο, λόγω της αύξησης των αποστάσεων των Κοινοτήτων, τόσο μεταξύ τους, όσο και από τα αστικά κέντρα λόγω της ύπαρξης της Λίμνης.
Οι αποστάσεις αυτές, όπως είναι φυσικό, προκαλούν αύξηση του κόστους σε προϊόντα και υπηρεσίες.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν επί σειρά ετών κτηνοτροφικές μονάδες στην περιοχή πέριξ της Λίμνης οι οποίες λόγω αυτών των περιορισμών δεν μπορούν ούτε να αδειοδοτηθούν ούτε να υπαχθούν σε κάποιο Σχέδιο βελτίωσης ώστε να εκσυγχρονιστούν.
Άρα οι μονάδες οδηγούνται νομοτελειακά στο κλείσιμο και οι κτηνοτρόφοι σε απόγνωση και αδυναμία επιβίωσης.
Και τούτο μάλιστα, τη στιγμή που η κτηνοτροφία και οι συναφείς μεταποιητικές επιχειρήσεις αποτελούν περίπου το 60% της οικονομικής δραστηριότητας του Δήμου Δωρίδας.
Αγαπητοί συνάδελφοι, όλα τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο σαφή τρόπο ότι επιβάλλεται να χορηγηθούν αντισταθμιστικά ωφελήματα στις τοπικές κοινωνίες που υφίστανται τα προβλήματα αυτά.
Στις τοπικές κοινωνίες που δίνουν ένα πολύτιμο αγαθό για να υδροδοτηθεί η πρωτεύουσα.
Δε μπορούμε άλλο να κλείνουμε τα μάτια στο πρόβλημα και να λέμε ότι είναι όλα καλά.
Το θέμα έχει φτάσει στα ευρωπαϊκά όργανα.
Εκκρεμεί στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα εξετάσει την εναρμόνιση της ελληνικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας με τις ευρωπαϊκές επιταγές.
Δε μπορούμε να συζητάμε για την ανανέωση της σύμβασης Δημοσίου και ΕΥΔΑΠ και για το διαγωνισμό που θέλει να προκηρύξει το Υπουργείο Υποδομών για τη διαχείριση και συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας, που περιλαμβάνει τη Λίμνη του Μόρνου και του Ευήνου και τους αγωγούς μεταφοράς του νερού και την ίδια στιγμή να μην απαντάμε σε καίρια ζητήματα που αφορούν τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής των κατοίκων των τοπικών κοινωνιών.
Πρέπει επιτέλους να αναληφθούν ευθύνες και να δοθεί λύση στο πρόβλημα.
Πρέπει η Πολιτεία να λάβει ξεκάθαρη θέση.
Και αν το 2011, έγινε διευθέτηση για το Δήμο Δελφών αντίστοιχη διευθέτηση θα πρέπει να προβλεφθεί για τη Ναυπακτία και τη Δωρίδα και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να δοθεί απάντηση για τα αντισταθμιστικά που ζητούνται από τους Δήμους Δωρίδας και Ναυπακτίας για τη λειτουργία της Λίμνης Μόρνου και της Λίμνης Ευήνου.
