Στο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την κύρωση της τροποποιημένης Σύμβασης για τα μεταλλεία της Χαλκιδικής, τοποθετήθηκε ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης και αρμόδιος Τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας του Κινήματος Αλλαγής Γιώργος Αρβανιτίδης αναφέροντας τα εξής:
«Η Κυβέρνηση αποφάσισε να διαπραγματευθεί ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ την τροποποίηση της Σύμβασης με την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» για τα Μεταλλεία Χαλκιδικής, μακριά από τα φώτα της τοπικής κοινωνίας.
Μια τοπική κοινωνία που σε καμία περίπτωση ΔΕΝ πρέπει να ξαναδιχαστεί.
ΤΙΠΟΤΑ από όσα είπαμε εμείς ή από όσα πολύ σημαντικά κατέθεσαν οι φορείς την προηγούμενη εβδομάδα, ΔΕΝ μπορούσε να ενσωματωθεί ή να διορθωθεί στην Σύμβαση που σήμερα έρχεται προς κύρωση από την Ολομέλεια της Βουλής.
«…Η διαπραγμάτευση για την εν λόγω σύμβαση, πραγματοποιήθηκε ερήμην του Δήμου Αριστοτέλη και της τοπικής κοινωνίας.» αναφέρει χαρακτηριστικά η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και συνεχίζει: «…κληθήκαμε να αντλήσουμε το κατατεθέν Νομοσχέδιο από το site της Βουλής, χωρίς ποτέ να μας κοινοποιηθεί επισήμως, το θεωρούμε ασέβεια έναντι της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής κοινωνίας που καλείται να συμβιώσει με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα και επένδυση.»
Τουλάχιστον το προσχέδιο της Σύμβασης θα έπρεπε να είχε τεθεί υπόψιν του Δημοτικού Συμβουλίου πριν τις τελικές υπογραφές.
Δυστυχώς όμως, η Κυβέρνηση αρκέστηκε σε μια τυπική διαβουλευτική διεκπεραίωση αυτής της Σύμβασης.
Πρόκειται για μια κακή και ετεροβαρής συμφωνία υπέρ της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός».
Πρόκειται για μια προβληματική Σύμβαση, με πολλά αναπάντητα ερωτήματα, με πολλά «Δύναται» και λίγα «Υποχρεούται» για την εταιρεία.
Και θέλω πάλι να τονίσω ότι εδώ σήμερα ΔΕΝ μιλάμε αν κάποιος είναι ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ της επένδυσης ή αν είναι ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ της μεταλλευτικής δραστηριότητας.
Αυτό που σήμερα ερχόμαστε να κρίνουμε είναι το ζήτημα του αν αυτή η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ Σύμβαση στην οποία κατέληξε η Κυβέρνηση είναι επωφελής για το Δημόσιο Συμφέρον.
Εμείς λοιπόν για 11 λόγους, που θα αναπτύξω παρακάτω, θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη Σύμβαση ΔΕΝ εξυπηρετεί το Δημόσιο Συμφέρον, ΓΙΑΤΙ:
1. ΔΕΝ διασφαλίζει στο απόλυτο τα δικαιώματα του Δημοσίου και τα έσοδά του.
2. ΔΕΝ διεκδικεί τις αποζημιώσεις που δικαιούταν το Δημόσιο, όταν το ΣτΕ και η απόφαση της Διαιτησίας επιβεβαίωνε παραβιάσεις συμβατικών υποχρεώσεων της εταιρείας.
3. ΔΕΝ περιορίζει, αλλά πολλαπλασιάζει γεωμετρικά τις πιθανότητες οι φορολογούμενοι πολίτες να κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στη τσέπη για αποζημιώσεις προς την εταιρεία, επειδή υπάρχουν ρήτρες-«θηλειές» στη νέα Σύμβαση με τα «Γεγονότα Ευθύνης του Δημοσίου». Ειδικά με το να δεσμεύει τον Δήμο και την Περιφέρεια σε υποχρεώσεις που ΔΕΝ θα μπορούν να ανταποκριθούν εγκαίρως.
4. Ο Δήμος και οι Κοινότητες ΔΕΝ θα μπορούν να ορίζουν μόνοι τους τα ανταποδοτικά έργα.
5. ΔΕΝ διασφαλίζει ότι ΔΕΝ θα δούμε κάποια στιγμή κουφάρια εγκαταστάσεις και κρανίου τόπο την περιοχή, εγκαταλελειμμένη και λεηλατημένη.
6. ΔΕΝ δίνει προτεραιότητα στους κατοίκους αλλά στην εταιρεία, προκειμένου να έχει απόλυτη πρόσβαση και προτεραιότητα στα πηγάδια και τα νερά της περιοχής.
7. ΔΕΝ αποκλείει ρητά τη χρήση κυανίου και άλλων τοξικών ουσιών για την εξόρυξη μεταλλευμάτων και την επεξεργασία αυτών.
8. ΔΕΝ αναβαθμίζει το Δημόσιο Σώμα Ελεγκτών Περιβάλλοντος σε Ανεξάρτητη Αρχή (όπως υποδεικνύει η Έκθεση Πισσαρίδη) αλλά ορίζει Ανεξάρτητο Ελεγκτή Περιβάλλοντος που θα τον πληρώνει η εταιρεία για να την ελέγχει. Και όπου αυτός δεν παρίσταται ή δεν συμφωνεί σε κάτι, θα είναι άκυρος κάθε έλεγχος! Φαίνεται λοιπόν να έχουμε μια «πράσινη» κυβέρνηση αλά κάρτ! Όπου βολεύει η έκθεση Πισσαρίδη την επικαλούμαστε ως πανάκεια….και όπου ΔΕΝ βολεύει την αγνοούμε…
9. ΔΕΝ διασφαλίζει καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και απουσιάζουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για πρόσληψη κατοίκων του Δήμου και των Κοινοτήτων που είναι δίπλα στα μεταλλεία, ενώ παραφυλά ο κίνδυνος να χαθούν θέσεις σε άλλους τομείς.
10. ΔΕΝ κατοχυρώνει την δημιουργία Μεταλλουργίας, αλλά βάζει αστερίσκους, ανοίγει παραθυράκια διαφυγής, κάνει προβληματικές παραχωρήσεις και αφήνει τα επενδυτικά σχέδια ως μελλοντικές εκκρεμότητες «στον αέρα». Ειδικά με την παραπομπή στις καλένδες της παρουσίασης μιας αξιόπιστης μεταλλουργικής μεθόδου συμβατής με την προστασία του περιβάλλοντος. Ο τρόπος συγκρότησης και λειτουργίας της Επιτροπής Μεταλλουργίας με ίσο αριθμό μελών και από τα δύο μέρη οδηγεί την δημιουργία Μεταλλουργίας με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο και βάζει οριστική ταφόπλακα στα όποια όνειρα να γίνει η χώρα μας παραγωγός χρυσού…
11. ΔΕΝ υπάρχει μια επιτροπή παρακολούθησης υλοποίησης της Σύμβασης από όλα τα μέρη, που σε τακτά χρονικά διαστήματα να ενημερώνει την Βουλή αλλά και την τοπική κοινωνία, αν τηρούνται όλοι οι όροι της Σύμβασης. Να βλέπουμε δηλαδή αν γίνονται οι επενδύσεις, αν πετυχαίνουμε τους στόχους, αν τηρούνται οι περιβαλλοντολογικοί όροι κλπ.
Γιατί τα φοβόμαστε όλα αυτά ; Γιατί φοβόμαστε την λογοδοσία ;
Όλα τα 11 παραπάνω σημεία λοιπόν, μας αναγκάζουν να πούμε ΟΧΙ στη συγκεκριμένη Σύμβαση.
Όλα τα παραπάνω αν τα είχε μια Σύμβαση, θα ήταν μια επωφελής Σύμβαση για το Δημόσιο και την τοπική κοινωνία.
Εμείς λέμε ΝΑΙ στις επενδύσεις. Λέμε ΝΑΙ στην Μεταλλευτική Δραστηριότητα. Αλλά με όρους και προϋποθέσεις. Που προστατεύουν το περιβάλλον και την εργασία. Που φέρνουν την μέγιστη δυνατή ανταποδοτικότητα στις τοπικές κοινωνίες και που αποφασίζονται ύστερα από εξαντλητική διαβούλευση μαζί τους.
Διαπιστώνουμε με την παρούσα Σύμβαση που φέρνει προς κύρωση η Κυβέρνηση είναι ότι δημιουργεί άσχημα τετελεσμένα και αρνητικά προηγούμενα.
Άσχημα τετελεσμένα και αρνητικά προηγούμενα για όλες τις Συμβάσεις Παραχώρησης που θα κληθεί να διαπραγματευθεί στη συνέχεια, ειδικά με τις ρήτρες για αποζημιώσεις με τα «Γεγονότα Ευθύνης Δημοσίου».
Άσχημα τετελεσμένα και αρνητικά προηγούμενα με το ιδιότυπο και υβριδικό σχήμα περιβαλλοντικού ελέγχου από το Δημόσιο και τον….Ανεξάρτητο Ελεγκτή Περιβάλλοντος. Ο οποίος βέβαια μαζί με τους όποιους ελεγκτικούς μηχανισμούς του Δημοσίου θα κληθεί να εφαρμόσει την αντι-περιβαλλοντική νομοθεσία που έχει περάσει όλο αυτό το διάστημα η Κυβέρνηση.
Και όλα αυτά τα άσχημα τετελεσμένα και τα αρνητικά προηγούμενα αρχίζουν να διαχέονται και αλλού.
Βλέπουμε ήδη να εφαρμόζονται νέου τύπου παραχωρήσεις σε ιδιώτες και ρυθμίσεις «κατά παρέκκλιση κάθε άλλης νομοθεσίας».
Μετά το «Γκέτο Χρυσού» στην Χαλκιδική η Κυβέρνηση ετοιμάζει ένα… «Χρυσό Γκέτο» στο Ελληνικό…
Είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει εν μέσω πανδημίας!
Και σε κάθε περίπτωση όλα αυτά ΔΕΝ έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτά που πρεσβεύουμε εμείς και με αυτά που έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η χώρα και η ελληνική κοινωνία.
Όλα αυτά ΔΕΝ είναι Ισόρροπη Βιώσιμη Ανάπτυξη του κέντρου και της περιφέρειας της Ελλάδας.
ΔΕΝ μπορείτε να τα ισοπεδώνετε όλα, βάζοντας το ψευτοδίλημμα ΑΣΠΡΟ ή ΜΑΥΡΟ.
ΔΕΝ μπορείτε πια να επικαλείστε ότι αν θέλουμε ΑΜΕΣΕΣ ΞΕΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ στη χώρα, αυτό θα γίνεται με αυτόν τον στρεβλό και επικίνδυνο τρόπο.»
Τέλος, το Κίνημα Αλλαγής κατέθεσε τροπολογία προτείνοντας την αύξηση των ανταποδοτικών τελών προς τους ΟΤΑ από μεταλλευτικές δραστηριότητες. Με την Τροπολογία αυτή το Κίνημα Αλλαγής θέλει να δώσει ένα ξεκάθαρο στίγμα για το πώς πιστεύει ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε σχέση με τέτοιου είδους βαριές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα εντός των ορίων της, στο πλαίσιο μιας αναγκαίας χάραξης «Εθνικής Στρατηγικής για το Μέταλλο».
Πιο συγκεκριμένα η Τροπολογία αφορά:
α.) την αύξηση του ποσοστού που λαμβάνουν οι Δήμοι από μεταλλευτικές μισθώσεις υποχρεωτικά στο 40%, με δυνατότητα να αναπροσαρμόζεται αυτό το ποσοστό σε υψηλότερα επίπεδα, όταν υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις (πανδημίες, θεομηνίες κλπ.) βάσει Κοινής Υπουργικής Απόφασης των Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας και
β.) την απευθείας απόδοση του «πράσινου τέλους» από λατομικές δραστηριότητες στις Κοινότητες.
Ειδικά σήμερα, η Τοπική Αυτοδιοίκηση που καλείται με σημαντικά περιορισμένους πόρους από το Κεντρικό Κράτος και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, να επιτελέσει ουσιαστικά έργα και μέτρα περιβαλλοντικής ανάσχεσης της κλιματικής κρίσης αλλά και έργα κοινωνικής προστασίας και μέριμνας, θα πρέπει να τύχει αυτής της μεγαλύτερης στήριξης.
